terminów gramatycznych online
samogłoska podwójna
Język: polski
- Głosownia: Mał/1879
- O samogłoskach. O znamionach nad samogłoskami (J. Mroziński): Rozp/1830
- Wstęp (+ Tabella): SkorM/1816
Cytaty
[...] Po odtrąceniu od téj liczby podwójnych samogłosek [...].
Jak we wszyskich szczegółach, tak i w używaniu samogłosek podwójnych, wielką w całém piśmie postrzegamy niejednostajność , np. pozwaan i pozwan, naam i nam, teesz i tesz (też), naaszey i naszeey, myaal i myal (miał).
Mamy kilka dochowanych zabytków pisma z wieku XVgo, w których gdzieniegdzie stoją podwójne samogłoski.
Nadmieniliśmy już wyżej, że między dawnemi, współczesnemi nawet, zabytkami pisma które posiadamy, bardzo mała liczba jest takich, w których znajdują się samogłoski podwójne: wnosić więc trzeba, że większa liczba osób przekonana była, iż podwójne samogłoski nie wyrażają brzmień, które chciano przez nie oddawać.
Znajdujemy w niektórych pomnikach [...] bardzo często wyrazy i to po największéj części jednogatunkowe, z podwójnymi samogłoskami, np. w Psałt. Flor. zostaał, rozprostrzaał.