terminów gramatycznych online
postać grafem
Język: polski
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
- O Grafice w ogóle, a w szczególności o Grafice starożytnych i jéj historycznym rozwoju, jako téż o podstawie, na któréj polegá porządek głosek w alfabecie fenickim, greckim i łacińskim: Malin/1869
- O konieczności dopełnienia i poprawienia abecadła pol.: Oż/1883
- Oddział II. Budowa języka samskrytu: SkorM/1816
- Szczególniejsze prawidła wymawiania: SkorM/1828
- Wstęp (+ Tabella): SkorM/1816
Cytaty
Na pierwszy rzut oka z rozczuleniem i rozwagą rysowaliśmy w pamięci te liczne grantham, czyli teraźniejsze Malabarskie, Bhahli albo Phali, czyli średnich wieków, i Diewa Nagary, najdawniejszé rycin i pisma Samskrytu postacie.
Liczniejsze są wprawdzie od zwyczajnych pisma Europejskiego postaci, a nawet od wielu Azjatyckich narodów, lecz po odtrąceniu od téj liczby podwójnych samogłosek, podwójnych współgłosek, tudzież zgłosek czyli syllab, mniej niż u nas, bo tylko 22. postaci zostanie, a te wszystkie w języku Sławiańskim istnieją. Albowiem wpłynione z Cudzoziemszczyzny do Sławiańskich języków postacie, jako to: f. q. x. y. w abecadłach Indyjskich nie mają miejsca.
Albowiem Indianie od najdawniejszych czasów aż dotąd, na liściach palmowych, [...], do rycin przysposobionych, w środku sznurkiem lub tasiemką połączonych, lub na świeżym liściu, żelaznym rylcem, pociągnąwszy naprzód tak długą grządkę, ile ta do wyrycia wiersza wystarczyć może, na tej grządce postacie czyli litery, jakby zawieszając wyrzynają. Te zaś ryciny później indygiem lub czarnym proszkiem posypane, stają się kształtnémi i czytelnémi.
O budowie czyli częściach tęż budowę składających jakowego języka, zwyczajnie sądziemy: 1o. Podług ilości piśmiennych lub rycinnych postaci. 2o. Podług znaczenia i brzmienia tychże postaci. [...].
Że zaś wyrazy liczbowe jak zwyczaj, w wyciągu do Grammatyki jakowego języka mieścić się powinny, gdy postacie liczbowe w powyższej tablicy już są umieszczone, z tych powodów cóżkolwiek o tychto wyrazach winniśmy nadmienić.
Po च् cz i ज् dż, gdzie się pospolicie jak euphoniczne zmiany głoski न na kładą, wymawia się ta postać jak nj, czyli jak francuzkie gn w wyrazie campagne, [...]
Że tak Grecy jako i Rzymianie, zaprowádzając do swych alfabetów nowe postacie, oglądali się na koléj postaci w alfabecie fenickim […].
[Franciszek Szopowicz] Co okazuje, iż w ustnej mowie polskiej mamy spółgłoski, którym niedostąje postaci w abecadle pisanem.
Element wokaliczny przedstawia się w tych prasł. grupach w postaci jerów wzgl. jeru, ponieważ zaś jego funkcja sonantyczna była słaba, zatem w postaci słabych jerów wzgl. jeru; element r.owy przedstawia się w tychże grupach z rolą wyraźnie, jeżeli nie wyłącznie, sonantyczną, zatem w postaci r˳.