Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

impersonaliter
Hierarchia Dzieła

Język: łaciński

Cytaty

Men/1649, s. 125

Si de numero personarum aut rerum sit sermo, tum poni potest jeʃt impersonaliter cum genitivo numerorum trʒech/ cʒterech/ dwoch.

Cell/1725, s. 46

A ponieważ Polacy bárzo często mawiáją impersonaliter, e. g. Słycháć, mowią, powiádáją, etc. to tedy uważáć potr[z]ebá, że tákowe mowienia sposoby, po łácinie nie tylko, in passivo impersonaliter Auditur, etc. ále też in I. perf. pluralis Audimus; álbo też in II. Sing. wyłożony bywáją e. g. Feras, quod mutari nequit, trzebá cierpieć, czego niemożna odmienić, item in III. plural. ajunt, powiádáją.

Lub/1778, s. 179

Wszystkie czyniące słowa trzecioosobnie (impersonaliter) skłaniają się, czym blisko podstępują do znaczenia cierpiącego: меня хвалятъ, mnie chwalą, тебя хвалятъ, ciebie chwalą.

[Всѣ дѣйствительные глаголы безлично склоняются, чѣмъ близко подходятъ къ знаменованїю страдательному: меня хвалятъ, тебя хвалятъ, его хвалятъ; насъ, васъ, ихъ хвалятъ и протч. по всѣмъ наклоненїямъ и временамъ. Łomonosow, 1757, § 456. ]

Powiązane terminy