Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

zakończenie osobowe

Język: polski

Cytaty

W niém się zawiera własność przyznawana przedmiotowi zdania i łącznik, którym jest osobowe tegoż słowa zakończenie.

Zgoda w rodzaju ma także miejsce w czasach złożonych z przeszłego, tudzież w przymiotnikach, które z powodu przydanych zakończeń osobowych, biorą się za słowo, np. powinienem, powinnam i t. d.

Zdania z niepewnością wyrażone, które możnaby nazwać przypuszczalnemi (предположительныя предложенiя), tém się tylko różnią od opowiadających czyli twierdzących z pewnością, że spójnik by do ich składu wchodzący, może się w polskim języku odłączać od słowa razem z jego osobowém zakończeniem i przydawać do innego wyrazu przed słowem będącego. Np. Napisałbym, albo jabym napisał.

Odrywek jest wtedy, kiedy się zakończenie osobowe od słowa odrywa i do innego wyrazu przyczépia; jest on to samo co i przekładnie, np. godzienem, zamiast godzien jestem.

§ 40. Zakończenia osobowe -em, -eś w formach złożonych takich, jak czytał-em, słuchał-eś, i t. p., akcent wyrazu przesuwają ku końcowi o jedną zgłoskę.