Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

zaimek pytający

Język: polski

Cytaty

Rozdział IV. zawiera Zaimki z ich znaczeniami. Uchyliłem atoli z między nich Zaimek pytający, gdyż się pospolicie zapytuje Zaimkami względnemi. Spadkowanie Zaimków nieforemnych, i t. d. wyrażono tu nieco obszerniej niż w innych dotąd Grammatykach.

Zaimki dzielą się na osobowe, posiadawcze, odnośne, wskazujące, pytające, łączące i nieoznaczone.

Zaimki pytające są te, które oznaczają pytanie. Takiemi zaimkami są: Kto? Co?, Czyj? Który? Czy? Dlaczego? Czemu?

Мѣстоименія бываютъ: [...] Вопросительныя, [zaimki] pytające, суть тѣ же что и относительныя, но служатъ для вопрошенія, напр. Która godzina? Czyj ten dom?

Zaimki pytające, z pomocą których pytamy czy to o osoby, czy o zwierzęta lub rzeczy, czy też o ich przymioty; te są: kto, co? któż, cóż? który, a, e? jaki, a, e? któryż, jakiż; i pytająco-dzierżawczy czyj, a, e?

Zaimki pytające (pronomes interrogativos):

1) quem? kto? 2) que? (o quê?) co? [...].

Ze względu na znaczenie dzielimy zaimki na: a) osobowe (ja, ty, my, wy...), b) zwrotne (siebie, sobie, się ...), c) dzierżawcze (mój, moja, moje...), d) wskazujące (ten, ta, to, on, ów, tamten...), e) względne (który, która, które, jaki...), f) pytające (jaki? który?...), g) nieokreślne (ktoś, czyjś, jakiś...).