terminów gramatycznych online
homonimizm
Homofonia polega na identyczności fonetycznej postaci dwu (kilku) różnych znaków językowych. Między takimi homofonicznymi wyrażeniami może zachodzić różnica ortograficzna, jak miedź – mieć (wymowa w obu wypadkach ḿi̯eć), pod – pot, maż – masz). (EJP 136)
Cytaty
[...] Różne niegdyś morfemy przybierają tę samą postać wymawianiowo-słuchową, t.j. mięszają się pomiędzy sobą (v́eś-ć | v́eź-ć], [buk | bog-], [kup- || kub-]...). Ten synonimizm i homonimizm fonem i morfem określa się w alternacjach czyli obocznościach.
Chwiejność i zmienność może prowadzić do chaotyczności myślenia. Wytworzeniu zaś chaosu w naszym myśleniu sprzyjają następujące właściwości myślenia językowego: synonimizm i homonimizm [...]; istnienie różnych typów morfologicznych [...]; istnienie wszelkiego rodzaju wyjątków [...]; przy skojarzeniach (asocjacjach) z wyobrażeniami morfologicznemi rozrywanie uwagi i skierowywanie jej jednocześnie na koniec, na początek i na środek wyrazu [...]; inne ugrupowanie morfologiczne (utożsamianie, rozróżnianie i t.p.) np. przypadków w deklinacji rzeczowników, a inne w deklinacji zaimków, przymiotników, liczebników [...]; nieracjonalny i chaotyczny porządek liter alfabetu (a b c d...), w różnicy do racjonalnego i naukowo uzasadnionego porządku, właściwego np. alfabetowi sanskryckiemu Devanāgarī.