Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

zaimek dzierżawczy

Język: polski
EJO 1999, 656 Definicja współczesna

Zaimek dzierżawczy. Pozycyjny (kontekstowy) wariant zaimka osobowego, występujący w pozycji przy rzeczowniku, a więc pełniący składniową funkcję określenia adnominalnego, czyli przydawki.

Cytaty

Zaimki dzielą się na sześć gatunków:

1) Na osobiste (personalia), np. ja, ty, on [...].

4) Na dzierżawcze (possessiva), np. mój, twój, swój, nasz, wasz.

Zaimki Dzierżawcze, ukazujące, Pytające, Bezokoliczne, które są łączące, kładą się przed Rzeczownikami.

[Pronomina] Possesiva. [Zaimki] Dzierżawcze.

NB. W 1szym przykładzie przed i, w 2gim przed lecz, widzimy kropkę, i te spójniki jak wszystkie inne, nie zrywają związku między okresami. Kładźmy ją więc gdzie się kończy wiązadło zdaniowe wyrazów, a w nich myśl zupełna. Tym sposobem nie nadużyjemy jej kładzenia, choćby nawet przed zaimkami ukazującemi, lub pytalnemi, lub dzierżawczemi.

Zaimki dzierżawcze (pronomes possessivos) są:

  1. meu mój, minha moja, meus moi, minhas moje;
  2. teu twój, tua twoja, teus twoi, tuas twoje; [...].

Zaimki dzierżawczemój, twój, swój; jego, jej, jego; nasz, wasz, ich — odpowiadają na pytanie czyj?czyja?czyje? w czyjem posiadaniu, czyją własnością jest rzecz, o której mowa.