terminów gramatycznych online
zaimek dzierżawczy
Zaimek dzierżawczy. Pozycyjny (kontekstowy) wariant zaimka osobowego, występujący w pozycji przy rzeczowniku, a więc pełniący składniową funkcję określenia adnominalnego, czyli przydawki.
Cytaty
Zaimki dzierżawcze są te, które zastępują miejsce osób dzierżących, czyli tych, których rzecz jaka jest własnością; te są: mój, moja, moje; twój, twoja, twoje; swój, swoja, swoje; nasz, nasza, nasze; wasz, wasza, wasze; jego, jéj, jego; ich.
Zaimki dzierżawcze są te, które oznaczają, w czyjem posiadaniu lub dzierżeniu znajduje się ta rzecz, o której mowa, np. ten kapelusz jest mój, ta książka jest twoja, on ma pióro swoje.
Zaimek dzierżawczy oznacza dzierżenie czyli posiadanie jakiejś rzeczy: mój-a-e, twój-a-e, nasz, wasz, jéj, ich i t.d.
Zaimki dzierżawcze wyrażają posiadacza lub sprawcę czegoś, albo inaczej: określają do kogo należy lub w czyim posiadaniu (czyli dzierżeniu) pewien przedmiot się znajduje.
Zaimki dzierżawcze — mój, twój, swój; jego, jej, jego; nasz, wasz, ich — odpowiadają na pytanie czyj? — czyja? — czyje? w czyjem posiadaniu, czyją własnością jest rzecz, o której mowa.
Ze względu na znaczenie dzielimy zaimki na: a) osobowe (ja, ty, my, wy...), b) zwrotne (siebie, sobie, się ...), c) dzierżawcze (mój, moja, moje...), d) wskazujące (ten, ta, to, on, ów, tamten...), e) względne (który, która, które, jaki...), f) pytające (jaki? który?...), g) nieokreślne (ktoś, czyjś, jakiś...).