Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

apostrof

Język: polski
Geneza: łac. apostrophus < gr. apóstrophos ‘odwrócony’
EJO 1999, s. 51 Definicja współczesna

Apostrof. Znak graficzny w postaci przecinka nad wierszem.

Cytaty

Fráncuzi záżywáją kilkunastu krysek [...]. Czwartą kryskę zowią ápostrof, który się kłádzie przy różnych literách miásto odrzucónych wokal ták ' ná przykład miásto la le [...], gubiąc wokale pisze się ták l' [...].

Jakiż środek byłby najwłaściwszym ? Może apostrof (’), znak ostrzegający o wyrzuceniu głoski.

Moglibyśmy przeto użyć znamienia wyrzutni, apostrofu ('), i pisać z'ima, z'orze, z'iścić, bez'imienny.

Że pomieniony apostrof, czyli odcinek, wyrzutnik, tam tylko użytym być może, gdzie się trafia dwojakie znaczenie i wymawianie wyrazu, gdzie go samo odstąpienie przedimka nie czyni zbytecznym, i gdzie wreszcie ten przedimek, chociaż połączony z wyrazem, niedość czytelnika ostrzega.

Wszystkie znaki pisarskie na trzy klassy podzielić możemy:

1.na znaki uczucia (affektu): wykrzyknik (!) i znak zapytania (?).

2.na znaki rozłącznych wyobrażeń: przecinek (,), średnik (;), dwukropek (:) kropka (.) znaki opuszczonych wyrazów (:::::) nawias ( ) znak rozłączny (-) znaki innéj osoby mówiącej (=||).

3.na znaki wskazujące przypadkową okoliczność: łącznik (-) apostrof () czyli wyrzutnik, cudzysłów („ “).