kreskowanie

Filtr: 2 dzieła

• Wszystkie dzieła
• Szum/1809
• Gddk/1816
• Rozp./1830
• Desz/1846
• Br/1848
• Kurh/1852
• Malin/1869–1870
• Lerc/1877
• Jes/1886
• Kr/1897

Głoski kréskowane ć, ś, ź nie ciérpią po sobie żadnéj samogłoski i piszą się tylko przed spółgłoską, albo na końcu wyrazu. W razie gdy się wyraz przedłuża głoski te tracą kréskowanie i przybiérają wyraźne i […].

[...] Bo s przyjęciem głosek ą, ł zaradził cáłkowicie potrzebie oznaczaniá tych polsko-słowiańskich brzmień, jakie one po dziś dzień oznaczają, przez wprowadzenie zaś Seklucyjanowego ᵷ byłby jéj nie zaradził cáłkowicie, kiedy na jinne spółgłoski pieszczone ć, ś, ń itd. nie miáł zarazem na podorędziu pojedyńczych jednolitych postaci, lecz oznaczać je musiáł kréskowaniem [...].

[…] Mylnie zatym autor Piśmiennictwa w drugim tomie […] podaje r. 1734, około którego miano zaprzestać kréskowaniá samogłoski a.