Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

kreskowanie

Język: polski

Cytaty

Głoski kréskowane ć, ś, ź nie ciérpią po sobie żadnéj samogłoski i piszą się tylko przed spółgłoską, albo na końcu wyrazu. W razie gdy się wyraz przedłuża głoski te tracą kréskowanie i przybiérają wyraźne i […].

Z drugiéj strony, gdy przy formowaniu odmian grammatycznych, spółgłoska wpływająca na kréskowanie przyłączy się do o, kreskować tę samogłoskę potrzeba, np. wo-da, wód, noga, nóg.

[...] Bo s przyjęciem głosek ą, ł zaradził cáłkowicie potrzebie oznaczaniá tych polsko-słowiańskich brzmień, jakie one po dziś dzień oznaczają, przez wprowadzenie zaś Seklucyjanowego byłby jéj nie zaradził cáłkowicie, kiedy na jinne spółgłoski pieszczone ć, ś, ń itd. nie miáł zarazem na podorędziu pojedyńczych jednolitych postaci, lecz oznaczać je musiáł kréskowaniem [...].

[…] Mylnie zatym autor Piśmiennictwa w drugim tomie […] podaje r. 1734, około którego miano zaprzestać kréskowaniá samogłoski a.