Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

kreskowanie

Język: polski

Cytaty

Jeżeli więc znajdują się dawne rękopisma i druki, w których samogłoski nie są kréskowane, nie można ztąd wnosić, że kréskowanie samogłosek było wówczas wymysłem niektórych tylko pisarzów.

Jeżeli głoskę a wymawiamy teraz wszędzie otwarto, kréskowanie jéj ani pomoże do harmonii języka, ani rozróżni znaczenia wyrazu, ani posłuży za skazówkę w prawidłach grammatycznych.

M'; kréskowanie téj spółgłoski, 551.

Z drugiéj strony, gdy przy formowaniu odmian grammatycznych, spółgłoska wpływająca na kréskowanie przyłączy się do o, kreskować tę samogłoskę potrzeba, np. wo-da, wód, noga, nóg.

§ 357. Kreskowanie samogłosek. W głosowni była mowa o samogłoskach pochylonych á, é, ó [...]. W piśmie samogłoski te oznaczano dawniej kreskowaniem. Kreskowanie to po dziś dzień ogólnie zachowane zostało tylko co do samogłoski ó, wymawianej jak u [...]. Co zaś do samogłosek á i é, to kreskowania tych liter zaniechano.