Historical dictionary
of grammatical terms online

rzeczownik umysłowy

Language: polski

Quotations

[...] Nazwiska tych rzeczy nazywamy rzeczownikami zmysłowemi [...]. Są jednakże rzeczy, które z przymiotu, w różnych rzeczach zmysłowych dostrzeżonego, a potem oderwanie czyli bezwzględnie na rzeczy, w których się znajdował, uważanego, w umyśle naszym utworzyliśmy. Ponieważ rzeczy takie w świecie zmysłowym nie znajdują się, i tylko w sposobie naszego uważania mają swój początek, przeto nazwano je umysłowemi (abstracta).

Samą pojedyńczą liczbę mają rzeczowniki: [...] umysłowe jak: życie, śmierć, swoboda, spokój, starość, duch, niebo i t.d.

Kr/1897, p. 51 Definition

Rzeczowniki, oznaczające istoty oddzielne, albo rzeczy odrębne, samoistne, używają się z końcówką a; nazwy zaś pojęć oderwanych, czyli tak zwane rzeczowniki umysłowe mają końcówkę u.

Takich rzeczy, jak: cnota, oszczędność, dzielność, dobroć, złość i t. d. nie możemy poznać za pomocą żadnego z naszych zmysłów, możemy je tylko w myśli sobie wyobrazić. Rzeczowniki, oznaczające takie przedmioty, które tylko w myśli sobie wyobrażamy, nazywają się umysłowe.