Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

rzeczownik własny

Język: polski

Cytaty

Rzeczowniki dzielą się na: […] 2. Własne i pospolite; np. Wisła, woda.

Pisze się przteo początkowa litera większa. [...] W rzeczownikach szczególnych czyli własnych. Do tych należą imiona i nazwiska osób, tudzież nazwy narodów, części świata, krajów, miast, wiosek, i innych miejsc, oraz gór, mórz, jezior, rzek; imiona istot usobionych, tudzież imiona dawane niekiedy zwierzętom i rzeczom nieżywotnym, jakiemi są niektóre gmachy, okręty, dzwony i t p. na koniec tytuły dzieł.

Każdy rzeczownik jest: własny lub pospolity. Niektóre bywają zbiorowe.

Bardzo często istotę żywą, a czasem także rzecz, wyróżniamy spośród wielu, nazywając ją jedną tzw. rzeczownikiem własnym, np. Kościuszko, Stanisław, Warneńczyk, Polak, Francuz, Azor, Mruczek, Kraków, Racławice, Świnica, Zawrat, Dunajec, Hiszpania, Podole, Wicher, Jaskółka, Potem, Czas, rękawka, kujawiak. Jak widać, należą tu imiona, nazwiska, przydomki ludzi, nazwy narodów, zwierząt, krajów, miast, gór, rzek, ulic, budynków, utworów literackich, czasopism, dzieł sztuki, zabaw, tańców, uroczystości, instytucji.