terminów gramatycznych online
temat dawny na -i ̯ o
Język: polski
- Budowa wyrazów: Łoś II/1925
- Deklinacja: ŁośFl/1923
- Deklinacja I (Nominativus singularis ...., Nominativus pluralis ... Locativus dualis): Łoś III/1927
Cytaty
Przyczyna mieszania form: zatarcie dawnej różnicy w M. l. poj. między dawnemi tematami na -o-, -u-. -i ̯ ̯o-, -i-.
§ 169. Również analogicznie do poprzednich sądzić można, że ten sam suf. -ki dodawano do dawnych tematów na -o: stp. dziwoki — 'dziki' Mm. [...]; głęboki, stp. szyroki, szeroki, wysoki; z dawnym tematem na -jo-: daleki Fl.; z dawnym tematem na -i-: wieliki por. stsł. velikъ [...].
Ze względu na formę pierwotnych tematów imiona te tworzą grup kilka. Do nich należą: 1) dawne tematy na -jo, np. kraj, płacz (pierwotnie *plakjь), Radom [...].
§ 23. Dwie końcówki wołacza: -e i -u w języku prasł. właściwe były dwu rodzajom dawnych tematów: pierwsza tematom na -o [...], druga tematom na -u [...] i tematom na -jo [...]: człowiecze, synu, kraju, mężu.