Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

deklinacja

Język: polski
Geneza: łac. dēclīnātiō 'odwrócenie, zgięcie; odmiana (w gramatyce)'
EJO 1999, 109 Definicja współczesna

Deklinacja. Odmiana leksemów odmiennych przez przypadki, czyli mające różne formy wyrazowe narzucane przez element kontekstu, najczęściej przez czasownik lub przyimek.

Cytaty

Duch/1699, s. 34

Deklinácya Artykułu.

Duch/1699, s. 36

Du Nom. & de ses déclinaisons. O Imieniu. i deklinácyách jego.

SzyPocz/1770, s. 3

Etymologia uczy słowa i ich własności rozeznawać, i one rożnie odmieniać według Deklinacyi i Koniugacyi.

SzyPocz/1770, s. 5 Definicja

Deklinacya jest odmienianie Imion w ostatnich sylabach przez spadki.

SzyPocz/1770, s. 31

O Deklinacyach Imion Substantywow. Wszystkie Imiona Substantiva w Polskim języku ściągają się do pięciu Deklinacyi, według pięciorakiego onych w Rodzącym Spadku kończenia, to jest na a, i, o, u, y.