terminów gramatycznych online
b miękkie
Język: polski
- Ortografia: KochOrt/1592
- Słownik, cz. I (A - O): SWil/1861
- Słownik, t. 1: A-G: SW/1900-1927
Cytaty
B dwojáko, Naprzod ślub sponsio: potym ślub' z kreską sponde, á zowiem to miękkie b, cum iota adscripto, i wszystkie tákie consonanty z kreską.
B, druga głoska alfabetu. W języku polskim jest dwojakie B; jedno twarde, np. chleb, dąb; drugie miękkie, np, gołąb’, jedwab’, i dla oznaczenia takowego zmiękczenia, kładzie się z kréską u wierzchu; zawiera ono w sobie i ukryte, co się ukazuje w spadkowaniu, np. gołąb’, gołębia; jedwab’, in. = małe, i punktem po niém (b.) oznacza często różne skrócenia, np. bardzo, były, bieżący.
B 1. spółgłoska, wargowa, twarda, głośna czyli dźwięczna, wybuchowa (doraźna). Przed spółgłoskami cichemi oraz na końcu wyrazów ma brzmienie p (babka, chleb). Miękkie b na końcu wyrazów traci obecnie w wymawianiu swoją miękkość (jedwab), dawniej zaś oznaczało ś. tu przez b' (jedwab'): przed samogłoskami (oprócz przed i), wyraża ś. przez bi (bieda).