Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

spółgłoska słaba

Język: polski
EJo 1999, 554 Definicja współczesna

Spółgłoski słabe. Spółgłoski wymawiane przy nieznacznym napięciu mięśni artykulacyjnych, stosunkowo niewielkim ciśnieniu supraglottalnym [...].

Cytaty

(согласныя буквы) [...] Spółgłoski, których jest trzydzieści pięć, dzielą się 1-od, na niekréskowane (безъ знаковъ) b, c, d, f, j, h, k, ł, l, m, n, r, s, t, w, z, ż; kréskowane (со знаками) b’, ć, f’, m’, ń, p’, ś, w’, ź tudzież ; i podwójne (двойственныя) cz, ch, dz, dź, dż, rz, sz. 2re, na mocne (твердыя) i odpowiadające im słabe (мягкiя), oraz płynne (плавныя).

Np. Taki podział znalazłem u niektórych naszych pisarzów przesadzony któż to zrozumie? Pyt. „Spółgłoski polskie są twarde, miękkie, mocne słabe... i nie foremne".

2.Drugi podział spółgłosek, podług natężenia głosu: [...].

Są to:

a) spółgłoski mocne (zwane także cichemi): t, p, f—s, t, c - k, ch — cz, sz.

Inne spółgłoski nie wymagają takiego natężenia głosu; dzielą się one na:

b) spółgłoski słabe (brzmiące): w, b — z, d, dz — g. h — dż, ż, dź, ź,

c) spółgłoski płynne: l, ł, m, n, ń, r, rz.