Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

czynnik = mianownik
Hierarchia Dzieła

Język: polski
Dział: Części mowy (współcześnie)
  • III. Krystalizowanie się polskiej terminologii gramatycznej w czasach Oświecenia: Kor/1961
  • O składni w ogólności: DwBg/1813

Cytaty

DwBg/1813, s. 99-100 Definicja

I tak przypádek piér­wszy, zwany czynnik albo czynny, odpowiadający na pytanié kto? co? wystáwiá rzecz w stanie bytności, np. jest miasto.

Kor/1961, s. 43

Tego zresztą nie zrobił [O. Kopczyński] wówczas, por. natomiast P. Dworzecki, Grammatyka języka polskiego według prawideł J. ks. Kopczyńskiego, Wilno 1813: nominativus — czynnik, czynny, genetivus — dopełnik, dopełniający, dativus — dążnik, dążący, accusativus — biernik, bierny, vocativus — wzywacz, wzywający, instrumentalis — narzędnik, narzędziowy, localis — miescownik, miescowy.

Powiązane terminy