terminów gramatycznych online
imię pospolite
Język: polski
Appellativum (imię pospolite, nazwa pospolita). Wyrażenie rzeczownikowe nadające się do pełnienia funkcji predykatywnej, czyli takie, za pomocą którego można orzekać coś o dowolnym przedmiocie należącym do jego zakresu. A. są zatem nazwy mające zarówno denotację, jak i konotację, np. dom, wyspa, miasto, filozof, poeta, uczony, prezes. A. należą do jednego z dwóch podzbiorów, jakie się wyróżnia w obrębie kategorii rzeczownika. Drugim są imiona (nazwy) własne [...].
Cytaty
Imiona pospolité szczególnym osobóm, przez poważénié dáwané np. Ojciec, Dobrodziej, Jegomość.
Oprócz tego rozróżniamy imiona WŁASNE (nomina propria), jak Piotr, Paweł, Mickiewicz, Wisła, Lwów, Galicya itd. - i imiona POSPOLITE (apellativa), np. człowiek, poeta, rzeka, miasto, kraj.
Wyrazy cudzoziemskie w ogólności używane w języku naszym są to albo imiona własne (osób, krajów, miast, gór, rzek itd.) albo imiona pospolite (np. kolacya, szosa, warsztat, armata).