Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

barwa dźwięku

Język: polski
Dział: Fonetyka (współcześnie)
EJP 1991, 28 Definicja współczesna

Barwa dźwięku mowy jest to zespół fonetycznych właściwości głoski odróżniający ją od wszystkich pozostałych głosek danego języka.

Cytaty

Barwa dźwięku, p. dźwięk.

Dźwięk: wrażenie słuchowe, wywołane regularnem drganiem fal powietrza. Akustyczne właściwości dźwięku: 1) wysokość: zależna od ilości drgań na sekundę; 2) siła: zależna od długości amplitudy, t. j. wychylenia drgającej cząstki od położenia w spoczynku; 3) długość: zależna od ilości czasu drgania (właściwość ilościowa, kwantytatywna); 4) barwa: zależna od tonów pobocznych, t. zw. harmonijnych (właściwość jakościowa, kwalitatywna). Siła i barwa dźwięku pozostaje w związku z wielkością i kształtem resonatora, t. j. przestrzeni ograniczonej ścianami, otwartej z jednej strony, w której znajduje się powietrze, potęgujące dźwięki dodające tony poboczne. Zjawisko odbrzmiewania nazywamy resonansem.