terminów gramatycznych online
zakończenie żeńskie
Cytaty
[…] 1. Imiona żywotne téj formy mają dwojakie zakończenie, tj. męskie i żeńskie, jak to niżéj zobaczymy. Uważać jednak należy, że imiona osób wtedy tylko kładą się z zakończeniem żeńskiém, kiedy osoby uważają się jako rzeczy, a zatém w znaczeniu poniżającém litość, pogardę itp. wyrażającém, co z ciągu mowy najlepiéj poznać można; gdyż nie zawsze należy uważać zakończenie żeńskie jako cechę poniżenia lub pogardy [...].
[...] Kończące się na ch, mają zakończenie żeńskie na y, męskie na i, przed którem ch zamienia się na z […] np. mnich, mnisi, stelmach, stelmasi […].
W Formie tej jest zakończenie męzkie i żeńskie. [...] Zakończenie żeńskie ztąd ma swe nazwisko, iż tak pospolicie w 1m. 4m. i 5m. spadku liczby mnogiej kończą się Rzeczowniki żeńskie, to jest, na e, ie, je, i, y, jako: kule, prace, kanie, zbroje, nogi, ściany.
Ogólnie Rzeczownik jest rodzaju żeńskiego, kiedy oznacza przedmiot płci żeńskiej, albo gdy ma zakończenie żeńskie, tj. samogłoski a, i, lub spółgłoski cienkie.
Imiona ludzkie męskie, czyli znaczące płeć męską, chociaż czasem mają lub przybiérają zakończenie żeńskie, przecięż zachowują rodzaj płci swojéj, np. ci bogaci kupcy dobrze się bawili.