przesunięcie artykulacji

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Rozw/1923

[...] bardzo wcześnie długie pełnogłoski zaczęły się różnić od krótkich także jakościowo i na odwrót: długość nie znikła oczywiście zaraz po przesunięciu się artykulacji tych samogłosek.

W języku kulturalnym ó nie różni się od u, é (o ile nie jest = e) brzmi jak ė lub jak i wzgl. y. Jeszcze większe różnice są co do wymowy ą z powodu elementu nosowego, usposabiającego do przesunięć artykulacji.

Natomiast w narzeczach polskich nastąpiło raczej ogólne przesunięcie ku ä,, może nawet å,.

I podczas gdy tendencja dyspalatalizacyjna przed t d itd. i idące za nią przesunięcie artykulacji tam doprowadziły wcześnie i powszechnie w tych narzeczach do o, to po labjalnych w pralech. nie było zapewne wyraźnego przesunięcia i ostateczne polskie itd. o tutaj może być w ogóle objawem drugorzędnym, względnie-fonetycznym.

I podczas gdy tendencja dyspalatalizacyjna przed t d itd. i idące za nią przesunięcie artykulacji tam doprowadziły wcześnie i powszechnie w tych narzeczach do o, to po labjalnych w pralech. nie było zapewne wyraźnego przesunięcia i ostateczne polskie itd. o tutaj może być w ogóle objawem drugorzędnym, względnie-fonetycznym.