spółgłoska niepalatalna

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Nitsch/1923
• Rozw/1923
• Gaert/1927

Dawny stosunek: o po [spółgloskach] niepalatalnych || e po palatalnych zachowany w języku ogólnym tylko w takich szczątkach jak królewski obok ojcowski lub w nazwach miejscowych jak Sochaczew.

To znaczy, przed niepalatalną wcześniej rozwinęło się wyraźne a, a w dalszym ciągu å, i dlatego właśnie palatalizacja, w połabskim w ogóle słaba, utrzymała się albo stała się wyraźną.

Dialektyczne wokalizacje jak piniak, cima ‘ćma, ciemno’, por. zacimia zaciemnia’ 1. poł. XVI w., sirodek itp. objaśniają się przejściową głoską, wywołaną znacznym odstępem palatalnych spółgłosek od niepalatalnych w grupach p-ń, ć-m, ś-r.

Niektóre spalatalizowane wzgl. przez palatalizację powstałe spółgłoski straciły palatalizację, stały się [spółgłoskami] niepalatalnemi.

Nazwy miejscowe na -e -o, poprzedzone niepalatalną spółgłoską, Podgórze Borzymino Gdańsko.... wcześnie dosyć (2. poł. XVI w.) przechodzą w typ męskich rzeczowników.

Niepalatalne, p. spółgłoski.