terminów gramatycznych online
liczba mnoga
Liczba. Kategoria gramatyczna, której podstawowa funkcja polega na sygnalizowaniu jednostkowego lub niejednostkowego (wieloelementowego) charakteru desygnatu rzeczownika. We wszystkich jęz. mających kategorię gramatyczną l. jej podstawę stanowi l. mnoga, czyli (łac.) pluralis (wielość desygnatów) i l. pojedyncza - singularis (brak sygnalizacji wielości desygnatów).
Cytaty
Podobnie w liczbowym Przymiotniku: pierwszy gubi się W między R a S dogodnie dla rymujących wiersze : piersze, i tylko w przypadku Mianowalnym liczby mnogiej rodzaju męzkiego wtrąca się w dla rożnienia pierwsi (primi) od piersi (pectus).
Wtrączka: Syna Michała, nie jest w toku Polskim, a jest tak ciemną, iż na dwoje myślić muszę, co się przez nię oznacza, czy to Syn Michałow? czy Michał Syn, a nie Michał Ociec? Nie zapieram, że jak w przypadku Mianowalnym Syn Michała, tak w ukośnych Oddawalnym, Pomagalnym i Przymieszczalnym dozkonale się mowi, i rownie dobrze wszędy w liczbie mnogiej, lecz w przypadkach liczby Pojedynczej Zaczyjalnym i Przedstawialnym, gdy się wadzą zakończki, odpowiadające na kto, z odpowiadającemi na czyj, i kogo, dobry Polak, zawsze umiał dadź pewny obrot myśli, przez ktory wszelką dwuznaczność ominął.