Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

brzmienie syczące

Język: polski
Dział: Fonetyka (współcześnie)

Cytaty

Pędzone przez ten ciasny otwor powietrze wydaje brzmienie syczące, czyli głoskę s.

Równie jak dla wymówienia głosowych liter f, k, robimy językiem opór brzmieniu głosowemu, możemy go także zrobić brzmieniu syczącemu.

Gardłowe głoski k, g, ch, h, są niewątpliwie bardzo trudnemi do zmiękczenia. Poruszenia tej części języka, którą urabiamy głoski gardłowe, nie są tak wolne jak poruszenia końca języka. Nic zatem dziwnego, że język chcąc wyrobić miękko głoskę gardłową, ścieśni kanał ust za nadto i zamiast brzmienia głosowego lub przydechowego, wyrobi brzmienie syczące.

O głoskach podniebiennych. 1. Liter podniebiennych głosowych mamy pięć d, ł, n, r, t. Z tych wszystkich głosek litera ł, jest najłatwiéjsza do zmiękczenia […]. 2. Głoski d, n, t, wyrabiają się wszystkie prawie jednakowém poruszeniem języka; z tą tylko różnicą, że wymawiając głoskę d silniéj dech pędzimy aniżeli przy wymówieniu t, a dla oddania n przyłożywszy język do podniebienia, dech pędzimy w kanał nosowy. Jednakże mimo to n, może spływać na samogłoskę cieńszą i; głoski zaś d, t, zwykle opierają się na grubéj samogłosce y. Jeżeli zaś głoski te spływają na cieńszą samogłoskę i, natenczas tworzy się brzmienie syczące.