Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

przysłówek miejscowy

Hasło w cytatach: przysłówki miejscowe
Język: polski

Cytaty

[...] Gdy zaimek który w 7ym p. położony, odnosi się do miejsca, które nie jest ściśle oznaczone, zastępujemy go przysłówkiem miejscowym gdzie, np. Przybywam ze wsi, gdzie całą wiosnę spędziłem (nie można powiedzieć: w któréj, bo wiosnę spędza się w różnych wsi miejscach).

Przysłówki miejscowe jako to: wskazujące: tu, tam, owdzie, wszędzie, stąd, stamtąd, zowąd, zewsząd, zinąd, tędy, owędy, tamtędy, wszędy itd. Tym zaś odpowiadają względne (relativa, correlativa): gdzie, skąd, dokąd, kędy, którędy; i nieoznaczone: gdzieś, gdzieśbądź, gdzieindziéj, gdzieniegdzie.

Na pytanie kędy? czyli na oznaczenie drogi, po której się ruch odbywa, wyrażają okoliczność miejsca: 1) Przysłówki miejscowe tędy, tamtędy, owędy, wszędy.

Przysłówki określają czasowniki i przymiotniki pod względem czasu, miejsca, sposobu, stopnia i t. d.

§ 126. Podług tego znaczenia swego dzielą się przysłówki na:

1.Przysłówki czasowe: [...].

2.Przysłówki miejscowe:

tu, tam, ówdzie, wszędzie, stąd, stamtąd, zowąd, zewsząd, tędy, owędy, tam tędy i t. d.

§ 339. Mała tylko część przysłówków tworzy się z pomocą szczególnych przyrostków, a mianowicie są to przysłówki, utworzone od rdzeni zaimkowych w okresie prasłowiańskim. Do nich należą przysłówki czasowe i miejscowe, używane także w funkcji spójników: gdy — cum, dum, postquam, quando, si Fl., gdyż — cum Fl., postquam Gn., si Gn.; kiegdy Kśw., 1398 Hube Zb. 95; 1449 MMAe. XIII. 386; kiedy Fl., 1387 Leksz. I nr. 229.