terminów gramatycznych online
zaimek dzierżawczo-pytający
- Słownik, cz. II (P - Ż): SWil/1861
- Tworzenie się i skłanianie zajimków, jako też skłanianie zajimkowe przymiotników: Malin/1869
Cytaty
Zaimek, mka, lm. mki, m. (prze. Zaimię, ienia, lm. iona, n.) gram. osobna część mowy, należąca do odmiennych, która się kładzie za imię, zamiast imienia rzeczownego czyli rzeczownika. Zaimki stosownie do rozmaitych odcieni ich znaczenia, dzielą się na: = rzeczowne lub właściwe, zastępujące same imiona rzeczy, a te na osobiste i zwrotne lub zwracające; = przymiotne, równie jak przymiotniki zgadzające się z rzeczownikami, a te na wskazujące, względne v. łączące, dzierżawcze i dzierżawczo-pytające; = wszystkie zaś na oznaczone; t. j. ściśle pewne imię zastępujące, np. ja, ty, mój, twój, — i nieoznaczone, których imię nie jest z pewnością wyrażone, np. ktokolwiek, jakibądź i t. d.
[…] Podobnie z zajimkiem dzierżawczo pytającym: zij, zija, zije składa się cząsteczka ɳi w zajimek przeczący: ɳzij, ɳzyja, ɳzije itd. […].
[…] Według normy pełnych form skłonnikowych skłániá się także zajimek dziérżawczo-pytający zij, zija, zi, e, lecz tu nigdzie nie zachodzi kontrakcyjá.