terminów gramatycznych online
rzeczownik przymiotowy
Język: polski
Cytaty
Rzeczowniki [...] znaczące rzeczy zrobione z przymiotu, spraw, skutków, także zwać można umysłowemi: że rzeczy takowe myśleniem tylko pojmujemy, np. cnota, mądrość, sprawiedliwość, siła, przyczyna, skutek, białość, wysokość i t. d. [...]; jednakże dla rozróżnienia ich od tamtych nazwiemy przymiotowemi.
W szeregu wyrazów odmiennych piérwsze jest Imie, którém nazywamy rzeczy lub ich przymioty. Imie jest więc nazwisko rzeczy, lub jéj przymiotu. Imiona tedy stąd się zowią, jedne rzeczownemi czyli Rzeczownikami, drugie przymiotnemi czyli Przymiotnikami [...]. Cecha imion przymiotnych jest, że odpowiadają na pytanie: jaki? jaka? jakie?. […] Podobnie jak rzeczowniki król, dąb, matka, podpadają pod zmysły jak przymioty: dobroczynny, wysoki, troskliwa, które jeżeli w innych rzeczach poznane, odrębnie potém bez względu na rzeczy uważać będziemy, nabędziemy wyobrażenia dobroczynności, wysokości, troskliwości, tj. poznamy rzeczy, które w świecie zmysłowym oddzielnie nie znajdują się. Ale że oprócz tych rzeczowników umysłowych, uformowanych z wyrazów przymiot, sprawy i skutki oznaczających, np. przyczyna, siła itp., są jeszcze inne imiona, wyrażające rzeczy nadzmysłowe, np. Bóg, anioł, duch, dusza, przeto dla różnicy nazwiéjmy tamte przymiotowemi, te zaś umysłowemi.
3) Z zakończonych na spółgłoski niby miękkie tj. c, cz, rz, sz, ż, żeńskiego rodzaju są wszystkie imiona znaczące rzeczy zrobione z przymiotów, spraw, skutków, czyli rzeczowniki przymiotowe, np. pomoc, straż, rozkosz […].
Samą pojedyńczą liczbę mają rzeczowniki: [....] przymiotowe czyli pochodzące od przymiotników, jak: dobroć, łagodność.