Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

zaimki uwolnione od przyłączania się

Hasło w cytatach: uwólnioné, záimki uwolnione, zaimki uwolnióné
Język: polski
Dział: Morfologia (współcześnie)
  • O etymologii: Mal/1700
  • Zebranie krótkich nauk. Jako te części mowy zgadzać się powinny (O syntaxie): Dąb/1759

Cytaty

Zaimki [...] sie ináczéj wykładają, kiedy są Conjonctifs, to jest przyłąc[z]ájącé sie; inaczéj kiedy Absolus, to jest uwolnióné od przyłączánia sie.

Zaimki [...] Uwolnióné są, któré sie nie mogą łączyć z inszymi terminámi, ale sie samé kłádą, náp. ták: qui doit faire cela? któż to powinięn uczynić? moi ja.

Miásto mon ton son [...] są le mien le tien le sien [...], á ná niewieścié miasto ma mojá, ta twoja, sa swoja [...] są uwólnioné te, la mienne la tienne la sienne [...], których sie zażywa bez imión [...], jak to bywa w odpowiedániu na pytánie. náp. czyj to skutek? de qui est cet effet? mój twój jego [...] le mien le tien le sien [...].

Jeżeli się zaś w przodzie kładą imióná istotne, to zaimkow trzeba zażyć uwolnionych, nap: de ces chapeaux, celui ci est le mien, celui-là le vôtre, [...] ceux-là les leur. Z tych kapeluszów ten jest moj, tamten wász, á támte ich.