Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

zakończenie cechowe

Hasło w cytatach: cechowe zakończenia, cechowe zakończenie
Język: polski
Dział: Słowotwórstwo (współcześnie)
  • Drugie Prawidło rzecz. średnich: Oż/1883
  • O samogłoskach. O końcowej samogłosce rzeczowników rodzaju nijakiego (J. Mroziński): Rozp/1830
  • O łagodzeniu języka (K. Brodziński): Rozp/1830
  • Spis rzeczy i wyrazów: Rozp/1830

Cytaty

Aby to pytanie rozwiązać, trzeba porównać odmiany, w których słowa przybiérają cechowe zakończenie, nie odrzucając końcowéj samogłoski, np. cielę cielę-cia, z odmianami w których słowa odrzucają końcową samogłoskę, i dopiero w jéj miejsce przybiérają cechowe zakończenie, np. złotO (po odrzuceniu głoski O) złotA złotEM i t. d.

Język polski bogaty w cechowe zakończenia nazwisk osobowych, podług rodu, stanu, własności, zatrudnienia, a nawet przymiotów, nadaje cechowe zakończenie wicz od nazwiska ojca, które nie miało innego zakończenia wzgląd oznaczającego.

CECHOWE zakończenia. Obacz Zakończenia.

ZAKOŃCZENIA cechowe, 235, 239.

Pole ma zdrobniałe Polko i Poleczko, odróżnić trzeba tej nazwy prawidła żeńskie i pochodne cechowe zakończenie wszędzie powinniśmy zachować stale osobliwie stwo prawidłowiej bogat-stwo niż ctwo.