litera pojedyncza

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Mroz/1822
• Rozp/1830
• Mał/1879
• Oż/1883
• Jes/1886
• SW/1900-1927
• Król/1907

Jakimkolwiek sposobem brzmienie to jest w piśmie oddane musimy uważać go koniecznie za literę pojedynczą; inaczej w tysiączne wpadlibyśmy błędy.

Autor [Parkosz, 1440] przyjąwszy za prawidło, że krótkie a pisać należy przez pojedynczą literę, długie zaś przez aa, mówi [...].

Mamy zatém w tym alfabecie litery pojedyncze i podwójne (np. cz, sz, ch, rz).

Czy z Serbo-lużyc, bo i ci z niemczyzny swoją pisownię oczyścili; dawniej pisali dwójkę niemiecką w, i szwargonowe sz, cz, teraz pisżą już pojedyncze litery s kreskami u góry.

Kiedy przytaczamy pojedyńcze wyrazy lub litery.

Ł spółgłoska przedniojęzykowa twarda czyli niepodniebienna; przy wymawianiu jej koniec języka przypiera do przednich zębów górnych. Odpowiednia jej podniebienna czyli miękka jest l (chwała chwale, stały stali, koło kole). Górnicki radził wyrażać brzmienie ł znakiem podwójnym ll (chwalla, milly), co nie przyjęło ś. Natomiast weszła w tym celu w użycie z początkiem wieku XVI-ego litera pojedyńcza ł w postaci l z kreską poprzeczną u góry (piśmie), lub (jak w druku) z kreską ukośną przez środek l.

Litery pojedyńcze. W wyrazach przyswojonych, gdzie wymawianie pojedyńczych spółgłosek zupełnie się ustaliło, piszemy fonetycznie: Abisynja, afekt [...] suma...