Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

barwa

Język: polski
Dział: Fonetyka (współcześnie)
EJP 1991, 28 Definicja współczesna

Barwa dźwięku mowy jest to zespół fonetycznych właściwości głoski odróżniający ją od wszystkich pozostałych głosek danego języka.

Cytaty

Dlatego też samogłoska nosowa nie jest jednolita w całym swym przebiegu. Zaczyna się ona od słabszej nosowości, — wtedy możemy jeszcze rozpoznać właściwą jej barwę, jaka odpowiada samogłosce ustnej.

Poza takiemi odmianami samogłosek pod względem siły (różnice ilościowe), obserwujemy także i zmiany w samej ich barwie (różnice jakościowe) w zależności od sąsiedztwa miękkiego lub twardego.

Barwa dźwięku, p. dźwięk.

Dźwięk: wrażenie słuchowe, wywołane regularnem drganiem fal powietrza. Akustyczne właściwości dźwięku: 1) wysokość: zależna od ilości drgań na sekundę; 2) siła: zależna od długości amplitudy, t. j. wychylenia drgającej cząstki od położenia w spoczynku; 3) długość: zależna od ilości czasu drgania (właściwość ilościowa, kwantytatywna); 4) barwa: zależna od tonów pobocznych, t. zw. harmonijnych (właściwość jakościowa, kwalitatywna). Siła i barwa dźwięku pozostaje w związku z wielkością i kształtem resonatora, t. j. przestrzeni ograniczonej ścianami, otwartej z jednej strony, w której znajduje się powietrze, potęgujące dźwięki dodające tony poboczne. Zjawisko odbrzmiewania nazywamy resonansem.