terminów gramatycznych online
barwa
- Fonetyka opisowa: Benni/1923
- Słowniczek: Gaert/1927
Barwa dźwięku mowy jest to zespół fonetycznych właściwości głoski odróżniający ją od wszystkich pozostałych głosek danego języka.
Cytaty
Dlatego też samogłoska nosowa nie jest jednolita w całym swym przebiegu. Zaczyna się ona od słabszej nosowości, — wtedy możemy jeszcze rozpoznać właściwą jej barwę, jaka odpowiada samogłosce ustnej.
Poza takiemi odmianami samogłosek pod względem siły (różnice ilościowe), obserwujemy także i zmiany w samej ich barwie (różnice jakościowe) w zależności od sąsiedztwa miękkiego lub twardego.
Barwa dźwięku, p. dźwięk.
★Dźwięk: wrażenie słuchowe, wywołane regularnem drganiem fal powietrza. Akustyczne właściwości dźwięku: 1) wysokość: zależna od ilości drgań na sekundę; 2) siła: zależna od długości amplitudy, t. j. wychylenia drgającej cząstki od położenia w spoczynku; 3) długość: zależna od ilości czasu drgania (właściwość ilościowa, kwantytatywna); 4) barwa: zależna od tonów pobocznych, t. zw. harmonijnych (właściwość jakościowa, kwalitatywna). Siła i barwa dźwięku pozostaje w związku z wielkością i kształtem resonatora, t. j. przestrzeni ograniczonej ścianami, otwartej z jednej strony, w której znajduje się powietrze, potęgujące dźwięki dodające tony poboczne. Zjawisko odbrzmiewania nazywamy resonansem.