terminów gramatycznych online
forma oboczna
Język: polski
Cytaty
Tutaj jednakże bardzo wcześnie obok prawidłowej formy D. ukazała się oboczna forma tego przypadka, identyczna z Ms [...].
Z drugiej strony mamy fakt powolnego rugowania pochylonych á é z języka kulturalnego, co do á już dokonany, co do é obecnie się dokonywujący; oczywiście równie dobrze skutkiem wpływu obocznych form z jasnemi samogłoskami, jak niezdecydowanej różnicy jakościowej.
Tak np. prasł. *gor-ě-ti (gorzeć) ma oboczną formę prasł. *gr-ě-ti (grzać), gdzie w pierwiastku zniknęła samogłoska [...].
Nieraz znajdujemy formy oboczne u jednego pisarza, np. bądź przyciśnion Sul. 81, bądź przyciśniony Sul. 59, temi czasy klasztor założon, drugi w Wągrowcu założony Bis. 353 (por. § 307).
Oboczny 1. jęz. «występujący jako człon wymiany fonetycznej lub morfologicznej w obrębie tego samego wyrazu lub morfemu; będący obocznikiem; równoległy»: Formy oboczne duch : dech dziś są wyraźnie zróżnicowane. DOR. Kryt. 90.