terminów gramatycznych online
przymiotnik słowny imiesłów
- Etymologia: Mał/1879
- O Słowie: Malin/1869
- Rozdział I. Rozbiór wyrazów w ogólności: Szt/1854
Cytaty
Imięsłów, czyli imię słowno-przymiotne, albo krócéj przymiotnik słowny, jest częścią imię, częścią słowo; gdyż ma zakończenie i odmiany imienia przymiotnego, a znaczenie, czasy i rząd słowa, np. człowiek pracujący, koń rżący i t. d.
Rozpatrzywszy się w budowie i ustroju temátów słowa polskiego w poprzedzających paragrafach, przystępujemy teráz do jego spájaniá. Każdá forma jednolitá, urobioná od tematu słównego, albo wyráżá w temácie orzeczenie (praedicatum), w końcówce podmiot (subjectum), albo jest przymiotnikiem lub rzeczownikiem słównym, którego końcówki niczym jinnym nie są, jak tylko pogłosami. Ponieważ podmiotem zdaniá może być osoba, którá mówi, lub osoba, do któréj się mówi, albo o któréj jest mowa, przeto te końcówki, jak i formy niemi urobione nazywać będziemy osobowemi, które się oznaczają tak w semickiéj jak i w jafeckiéj rodzinie językowéj, a następnie i w mowie słowiańskiéj szczątkami zajimków osobistych, jakkolwiek niekiedy skażonemi [...].
[...] Że ta rada nie była stósowná, samo się przez się rozumié, gdyż żaden jimiesłów, jako przymiotnik słówny, równie jak tryb bezokoliczny, będący rzeczownikiem słownym, nie jest pełną formą słowa mającą w sobie zawierać w temácie praedikat, a w końcówce podmiot [...].
Mianowicie np. w greckim formował się t. zw. „przymiotnik słowny", a raczéj imiesłów na τος, np. λυτός; od λύω, do ostatka od wszystkich czasowników.