Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

zakończenie

Język: polski

Cytaty

Męskié e Fráncuzi dzielą ná troje. Pierwszé zowią fermé, jákoby zámknięté álbo ściśnióné [...]. Tákowym się powinny znáczyć terminacjé to jest zákóńczęnia wszytkich uczęstnictw rodzáju ciérpiącego, náp. aimé umiłowany.

Rodzaj [...] jest i męski i niewieści [...]. To záś jest álbo pod jednym tylko zákóńczęnięm álbo pod dwojákim.

[…] Przyjim bez […], jest widocznie tego samego piérwiástku, co sanskryckie to samo znaczące bahis; bez powstało przez odsuwkę sanskryckiego zakończenia is i przez przemianę pozostałego bah w bez […].

Zakończenie em służy dlá rzeczowników męzkich i nijakich, zakończenie zaś ą dlá rzeczowników żeńskich […].

Zakończenia wyrazu, czyli końcówki deklinacyjne i konjugacyjne. Tak np. w wyrazach: dom-u, dom-owi, dom-em, dom-y, i.t.d. końcówkami są: -u, -owi, -em, -y; w formach słów: daje-sz, daje-my, daje-cie końcówki mamy: -sz, -my, -cie.