of grammatical terms online
końcówka morfem gramatyczny
Końcówka. Morfem fleksyjny występujący jako ostatni w ciągu morfemów składających się na formę fleksyjną i podlegający wymianie w deklinacji lub koniugacji.
Quotations
Z tego widzimy, iż końcówki: m, ś, śmy, ście, odrywamy od słów i przyłączamy do spójnika, by, dla utworzenia trybu życzącego, lub dla utworzenia trybu warunkowego.
W tym wzorze jak najoszczędniéj w 4tym Skł. końcówki u używać należy.
Końcówka [grammatike] gr. tike, znaczy skład zbiór czegoś.
Końcówka dze także posługuje dla dźwięcznej ga [...] Trwoga w trwodze.
Zestawienie ogólnekońcówek na wszystkie litery abecadła, podług 3 rodzajów. By- Sła-by, słabi, słaba, słabe.
Rzeczownik ten podlega tu zmianom, a zmiany te widać w końcówkach jego, które za każdem nowem pytaniem, zmieniają się na inne.
Jeżeli masz np. rzeczownik rodzaju męskiego, wówczas musi i przymiotnik jego przybrać końcówkę rodzaju męskiego.
§ 49. Utworzenie się fleksji. Zarówno pierwiastki wyrazów obecnie odmiennych, jak i przyrostki, które dziś końcówkami zowiemy, stanowiły niegdyś wyrazy samoistne, odrębne, w pewnym porządku składniowym obok siebie wypowiadane.
§ 48. Części morfologiczne wyrazu. W każdym wyrazie rozróżniać należy: 1. Pierwiastek albo pień, inaczej rdzeń [...]; 2. Osnowę albo temat wyrazów [...]; 3. Zakończenia wyrazu, czyli końcówki deklinacyjne i konjugacyjne. Tak np. w wyrazach: dom-u, dom-owi, dom-em, dom-y, i.t.d. końcówkami są: -u, -owi, -em, -y; w formach słów: daje-sz, daje-my, daje-cie końcówki mamy: -sz, -my, -cie.
Część wyrazu nie zmieniająca się przez całą odmianę n. p. ogrodnik (bez końcówki) nazywa się tematem (osnowa) i może być równy rdzeniowi, np. pan, pan-a, pan-u i t.d.