Historical dictionary
of grammatical terms online

zaimek

Language: polski
Etymology: łac. pronomen
EJO 1999, s. 654 Contemporary definition

Zaimek. Klasa wyrażeń uznawanych wprawdzie za odrębną część mowy, ale z zastrzeżeniem, ze jest to część mowy wyróżniana na podstawie innych kryteriów niż rzeczownik, przymiotnik, czasownik czy przysłówek

Quotations

Język polski ma dziesięć części mowy: Rzeczownik, przymiotnik, liczebnik, zaimek, słowo, imiesłów, przyimek, przysłówek, spójnik, wykrzyknik.

Zaimek jest to wyraz, który się kładzie zamiast rzeczownika.

Zaimki dzielą się na osobowe, posiadawcze, odnośne, wskazujące, pytające, łączące i nieoznaczone.

Kam/1870, p. 9 Definition

Zaimek jest to część mowy nieodmienna, która się używa zamiast imienia lub téż kładzie się przy imieniu dla określenia tegoż.

Zaimek jest to część mowy, która się używa zamiast imienia, albo przy imieniu dla określenia tegoż.

Widzimy, że te wyrazy: ja, ty, wy, zastępują imiona rzeczowne, tj. rzeczowniki: nauczyciel, Stanisław, uczniowie; podobne wyrazy zastępują także (jak później zobaczymy) i imiona przymiotne oraz imiona liczbowe, stąd takie wyrazy, które zastępują imiona, zowią się zaimkami (za-imek, za-imię).

По значенію своему всѣ слова польскаго языка раздѣляются на 9 частей рѣчи: [...] 4. Мѣстоимѣніе, zaimek. [...]

Takie części mowy, jak: ja, ty, on, tamten, ów i t. d., których używamy zamiast imienia, nazywają się zaimkami.

Zaimki (Pronomes).

Wyrazy, które zastępują imiona osób, zwierząt lub rzeczy, nazywają się zaimkami.