terminów gramatycznych online
opuszczać się pominąć
Język: polski
Cytaty
Powtore: kiedy litera iaka opuszcza się vg. fortisimus, miasto fortissimus.
W imionach kończących się in Nominativo ná ium, Poetowie drugie i częstokroć opuszczaią.
Przed sm, sw, st, często się z opuszcza, n. p. Rozśmieszyć, i rośmieszyć.
Słowa kończące się na У. albo Ю. kiedy mają uderżenie na ostatnej sylabie, opuszczają wtórej małej liczby ШЬ: Сижу siedzę, сидишь siedzisz, сиди siedź.
Opuszczają się w tłumaczeniu Greczyzny najdrobniejsze cząstki mowy, które nie mają innego znaczenia prócz, że zapełniają i zdobią swe miejsca.
Ubywa środkowe j w zbiegu z samogłoską i, którą z podobieństwa w pisaniu i brzmieniu uważać można za jéj najbliższą czyli pokrewną np. szyja szyi, stoję stoisz; chociaż inne spółgłoski w podobnym razie nie opuszczają się nigdy np. dola doli, palę palisz, brodzę brodzisz.
Tenże wyraz „który," gdy ma przy sobie opowiednik ze słowa być utworzony, spólnie się z niém może opuszczać, a wtedy zdanie okréślające zmienia się na przydatnik.
Przez łącząc się ze słowami traci z, np. przeczytać. Podobnym sposobem w przyimkach przed, nad niekiedy się d opuszcza.
Oczywiście, gdy wymawiamy šeźʒ́eśont (sześćdziesiąt), ṕeńʒ́eśont (pięćdziesiąt), zauważamy, że przy wymawianiu»opuszczamy«głoskę ć [...].