terminów gramatycznych online
mazurzyć
Cytaty
Mazurzyć, ył, y, sn. nd. mówić z mazowiecka, zamiast sz—s; cz—c, i t. p., szeplenić.
Mazurzyć, y, ył, Mazurować mówić z mazurska, zacinać Mazura, tj. zam wymawiać: c, s, z.
Mazurzenie.
§ 157. Te dźwięki języka literackiego, które oznaczamy literami sz, ż, cz, dż brzmią w ten sam sposób w narzeczach: kaszubskim, borowiecko-krajniackim, kujawskim, wielkopolskim, chełmińsko-dobrzyńskim a także na Górnym Śląsku ; wszędzie zaś indziej: na całym Mazowszu, Podlasiu i w całej Małopolsce lud nie odróżnia w wymowie tych dźwięków od dźwięków, oznaczanych literami s, z, c, dz, czyli, jak się zwykle mówi, mazurzy, np. zyto, syja, cepiec, jezdzę.
Już pod Międzyrzecem graniczą z małoruskiemi bezpośrednio gwary polskie mazurzące i tak jest aż poza Biebrzę, po okolicę Sztabina, a w pow. białostockim i sokólskim mazurzą nawet gwary białoruskie.
Mazurzyć ndk VIb, rzad. -ony jęz. «zastępować spółgłoski dziąsłowe sz, ż, cz, dż przez spółgłoski zębowe s, z, c, dz»: [...] Chłopi Reymonta nie mazurzą i nie mają w swej mowie samogłosek pochylonych (á, é), które to cechy występują w większości gwar polskich. Jęz. Pol. 1936, s. 10. [...] // SWil*.