of grammatical terms online
imię przymiotne
Etymology: kalka łac. nōmen adiectivum
Quotations
W szeregu wyrazów odmiennych piérwsze jest Imie, którém nazywamy rzeczy lub ich przymioty. Imie jest więc nazwisko rzeczy, lub jéj przymiotu. Imiona tedy stąd się zowią, jedne rzeczownemi czyli Rzeczownikami, drugie przymiotnemi czyli Przymiotnikami [...]. Cecha imion przymiotnych jest, że odpowiadają na pytanie: jaki? jaka? jakie?.
[…] Imiona przymiotne odmieniają się przez stopnie, bo przymioty same tak w ludziach, jak i innych rzeczach nie są zawsze równe.
O nieosobistych przysłówkach, rzeczownikach i przymiotnikach. Widzieliśmy wyżéj, że imiesłowy czasu przeszłego bierne, czas przeszły nieosobisty na no formują, np. czytano, kołatano; uważajmy teraz, że i niektóre przymiotniki, przybiérają podobne zakończenie, i kładą się z wyraźném lub domyślném słowem posiłkowém, np. żałosno mi jest, zimno mi jest [...]. Ponieważ w tych nowych formach uważane przymiotniki, zmieniają zakończenie imiona przymiotne od innych wyrazów rozróżniające, i nie tylko że z zakończenia podobne są do przysłówków, ale nadto zawsze mają po sobie słowo posiłkowe, czy wyraźnie położone, czyli domyślne, przeto nazwiéjmy je przysłówkami; nieosobistemi zaś dlatego, że podobnie jak słowa nieosobiste, tylko 3cią osobę, słowa posiłkowego być, we wszystkich czasach przy sobie mają, np. dobrze mi (jest) [...].
Imię jest trojakie: rzeczowne czyli rzeczownik, przymiotne czyli przymiotnik i liczebne czyli liczebnik.
Przymiotnik albo imię przymiotne jest to wyraz, oznaczający przymiot i wogóle właściwość przedmiotu; np. człowiek pracowity, zwierz dziki, ptak leśny, dar królewski, domy miejskie, zabudowania gospodarskie; drzwi drewniane, schody kamienne, umysł szlachetny, i t. p.