Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

przypadek mianujący

Hasło w cytatach: mianujący
Język: polski
Dział: Fleksja (współcześnie)

Cytaty

Maluje rzecz bez żadnego względu na inną jaką, przeto nie jest przypadkiem. Umiesczamy jednakże każde imie, nazwisko tylko rzeczy, bez żadnego względu, wyrażające, w rzędzie przypadków, i nazywamy 1szym, że jest początkiem prawdziwych przypadków. Nazwijmy go Mianującym. Odpowiadamy nim na pytanie Kto? Co? jaki?.

Piérwszy przypadek istotnika, odpowiedni jemu samemu, to jest istotnikowi, jako naczelnéj części mowy, objaśnia pytanie: kto? co? — można by go nazwać mianownikiem, albo przypadkiem mianującym, ale najwłaściwiéj będzie tak ten przypadek, jako i następne naznaczyć mianem, w którego brzmieniu odbije się pytanie, na które ma odpowiadać, — a tak będzie ten piérwszy ktocomienny, (nominativus), np. człowiek.

W języku polskim jest 7 przypadków, podług siedmiu pytań, które są jednakowe na każdy rodzaj i na każdą liczbę. Przypadek 1. Mianujący: Kto? co? 2. Posiadający: do, od kogo? czego? czyj? 3. Dający: Komu? czemu? 4. Ulegający: Kogo? co? 5. Wołacz albo Wołający! 6. Narzędziowy: Kim? czém? z kim? z czém? 7. Przyimkowy: w, na, o, przy, po, Kim? czém?