Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

liczebnik zbiorowy

Język: polski
EJP 1991, 187 Definicja współczesna

Liczebniki zbiorowe, podobnie jak główne, wskazują na ilość obiektów.

Cytaty

[...] Według niektórych gramatyków, takowych liczebników: dvoje, oboje, troje itd. używámy pospolicie przy wyliczaniu jistót młodych oznaczonych rzeczownikami rodzaju nijakiego [...], ale też te liczebniki oznaczają jistoty obojéj płci, a zatym pod pewnym względem różnorodne [...]. Jakkolwiekbądź, zdaje mi się, słusznie gramatycy nasi liczebniki dvoje, oboje, troje, pęćoro itd. nazywają zbiorowemi, które z jistoty swojéj są wyrazami pochodnemi [...].

Ze względu na znaczenie dzielimy liczebniki na: 1. porządkowe (pierwszy, wtóry, setny...), 2. ilościowe, z pośród których wyróżniamy: a) główne (pięć, dziesięć...), b) ułamkowe (pół, półtora, półtrzeci...), c) zbiorowe (czworo, dzisięcioro...), d) wielorakie (dwojaki, trojaki...), e) mnożne (podwójny, potrójny), 3. oznaczone (dziesięć, ośmnaście...), 4. nieoznaczone (mało, wiele, kilka...)