Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

liczebnik zbiorowy

Język: polski
EJP 1991, 187 Definicja współczesna

Liczebniki zbiorowe, podobnie jak główne, wskazują na ilość obiektów.

Cytaty

Liczebniki [...] zbiorowe są te, które oznaczają pewny zbiór rzeczy, te kończą się rozmaicie, np. para, czwórka, dziesiątek.

[...] Według niektórych gramatyków, takowych liczebników: dvoje, oboje, troje itd. używámy pospolicie przy wyliczaniu jistót młodych oznaczonych rzeczownikami rodzaju nijakiego [...], ale też te liczebniki oznaczają jistoty obojéj płci, a zatym pod pewnym względem różnorodne [...]. Jakkolwiekbądź, zdaje mi się, słusznie gramatycy nasi liczebniki dvoje, oboje, troje, pęćoro itd. nazywają zbiorowemi, które z jistoty swojéj są wyrazami pochodnemi [...].

Къ количественнымъ принадлежатъ: 1. Собирательныя, [liczebniki] zbiorowe, означающія извѣстное число одинаковыхъ предметовъ, напр. para, oba, trójka, dwoje, setka, tuzin, mendel, kopa.

W dawnej polszczyźnie były liczebniki zbiorowe: dwój, dwoja, dwoje, obój, oboja, oboje; trój, troja, troje; czwór (i czwory), czwora, czworo, i t. d. [...] Z tych form dawnych w dzisiejszym języku pozostały tylko formy rodzaju nijakiego: dwoje, oboje troje, czworo, pięcioro i t. d., które używają się jako rzeczowniki rodzaju nijakiego i wymagają po sobie rzeczownika w dopełniaczu.