Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

słowo wyraz

Język: polski
EJO 1999, 541 Definicja współczesna

Synonim wyrazu.

Cytaty

De W et V. [...] Similiter in fine dictionis vel sillabe cum vocali tamen precedenti consillabicum, ut moẅ id est dic, sl'ow id est verborum, zoẅ id est voca.

[Podobnie na końcu wyrazu lub zgłoski, współbrzmiące z poprzedzającą samogłoską, jak moẅ tj. dic, sl'ow tj. verborum, zoẅ tj. voca, s. 110.]

Przez termin rozumięm káżdą dikcją. Polacy to pospolicie zowią słowęm; jednák ja raczej muszę záżyć imięnia terminu niż słowá, gdyż tu słowo będzie miáło osobliwé znáczęnié, bedąc jedną częścią między inszymi mowę postánáwiájącymi. Termin záś jest imię pospolité, wszytkim częścióm mowy ták służącé, że się káżda może názwáć terminęm.

Słowa złożone są z sylab kilku, lub jednej, np. BOG Stwor-ca wszyst-kie-go.

Wokala jedna może uczynić sylabę owszem i słowo, á bez niej żadna sylaba być nie może, np. A-dam i E-wa.

Conjunctio quid est? Złączénie co jest? Par[s] orationis indeclinabilis, Część mowy niestaczająca się, conjugens, vel etiam disjungens, złączające albo też rozłączające, voce[s] aut sententias, słowa, albo sentencje, ùt sed, sivè, jako ale, lubo.

Zdanie zatem jest to myśl wypowiedziana słowami.

Od języka łacińskiego przejęły też języki romańskie całą składnię, wspaniały dobór wyrazów i słów, jakich się język łaciński w przeciągu prawie 1000 letniego istnienia dorobił.