terminów gramatycznych online
forma zdrobniała
Język: polski
- Budowa wyrazów: Łoś II/1925
- Część druga. Odmiana imion: Lor/1907
- Deklinacja I (Nominativus singularis ...., Nominativus pluralis ... Locativus dualis): Łoś III/1927
- Dialekty języka polskiego: Nitsch/1923
- O zdaniu pojedyńczym: Kras/1897
Cytaty
Przyczyną, dlaczego po liczebnikach pięć, sześć itd. kładziemy 2. przyp., jest ta okoliczność, że liczebniki te były pierwotnie rzeczownikami rodzaju żeń. (i odmieniały się jak sieć), jak tego dowodzą formy zdrobniałe piątka, szóstka itd. […].
Niektóre przymiotniki mają także formę zdrobniałą; na prz.: sábiozinho mądry, espertinho rześki — żywiuchny, bonitinho piękniutki, [...].
[... inne przybierają zwykle formę zdrobniałą [...].
§ 206. Przymiotniki i przysłówki też mają formy zdrobniałe, a raczej augmentatywne, wyrażające wzmocnienie danej cechy przez przybieranie suf. -ki, ale zawsze rozszerzonego przez inne sufiksy: -'ut-, -'ucz-, -'uś-, -eń-, -yl- i różne ich kombinacje. Do takich rozszerzonych najstarszych, przynajmniej najdawniej zapisanych przyrostków należy -utki: milutka Kśw. malutki Fl., lub -uczki: maluczki Fl., [...].
§ 22. Inne formy zdrobniałe na -o z poprzedzającą spółgłoską miękką, np. Stasio (obok Staś), Jasio (ob. Jaś), Kazio, Bolcio, dziadzio, wujcio, stryjcio, lub z twardą, np. tato, tatko, są późnemi nowotworami.