terminów gramatycznych online
patronimicum
Język: polski
Geneza: łac. śred. (nomen) patronymicum '(imię) odojcowskie' < gr. patrōnymikós 'biorący imię od ojca'
- Budowa wyrazów: Łoś II/1925
- Deklinacja I (Nominativus singularis ...., Nominativus pluralis ... Locativus dualis): Łoś III/1927
- Dialekty języka polskiego: Nitsch/1923
- Etymologia: Mał/1879
- Słownik, tom VI (P-Prę): Dor/1958–1969
Patronimikon. Imię (nazwa) własne utworzone od imienia ojca lub przodka.
Cytaty
Wszystkie nasze rodowe nazwiska na owicz, ewicz, np. Janowicz, Spasowicz, Rakowicz, Rakiewicz, Chodkiewicz, Dołęgiewicz, Kowalewicz, Andrzejewicz, niemniéj męskie patronymica tego składu jak prezesowicz, królewicz, cześnikiewicz, a w konsekwencyi i nazwy wsi na ow-ice, np. Orłowice, Zebrzydowice, Krzeszowice a dawniéj Krzeszewice itp. wyraźnie są utworzone nie z tematu, lecz z nomin. plur. zakończonego na owie, ewie.
Co się tu powiedziało o tych imionach rodowych na owicz, rozumieć także należy [...] o żeńskich patronymikach na ówna (owьna), ewna, jak prezesówna, królewna...
O stanowisku niegdyś dialektu kraj- niackiego trudno coś powiedzieć. Dziś jego pn.-zachód ma kaszubskie patronimika [...].
§ 159. Suf. -itjь > -ic tworzy tak z w. patronymica księżyc — princeps Kśw. (właściwie filius principis), chorążyc 1464 AGZ., XIII, 447, łowczyc 1400 Stppp., VIII, nr. 10547, podkomorzyc 1485 AGZ., XVI, 196 [...].
§ 92. W kodeksie Suleda końcówka -i służy już tylko wyłącznie imionom osobowym, utworzonym głównie od tematów twardych na -o [...], oraz od tematów miękkich tylko patronimica na -icy.
Patronimicum (wym. patronimikum) n VI (w lm patronimica a. patronimika) a. patronimik m III, D. -u jęz. «nazwisko albo nazwa syna utworzone od imienia, nazwiska albo urzędu ojca, np. Piast: Piastowicz, wojewoda: wojewodzic»: Wspomnę mimochodem, że obok patronimików istniały matronimika: Magdzic, Wdowic, Anczyc od Anki. BRÜCK. Kult. I, 67. <gr. patrōnymikós = biorący imię od ojca>.