łącznik w orzeczeniu

Filtr: 1 dzieło

• Wszystkie dzieła
• Mucz/1825
• Such/1849
• Kurh/1852
• Morz/1857
• Malin/1869–1870
• Kam/1870
• Czep/1871–1872
• Lerc/1877
• Jes/1886
• Uchw.AU/1891
• Kr/1897
• Kon/1920
• PolTerm/1921
• Król/1922
• Gaert/1927

§ 286. Formy czasu teraźniejszego: jeśm, jeś, jeśmy, jeście, oraz późniejsze: jestem, jesteś, jesteśmy, jesteście bywają także zastępowane w zupełności przyrostkami osobowemi: m, ś, śmy, ście, dołączanemi do któregokolwiek wyrazu w zdaniu: np. zamiast, wiemy, że jesteś sprawiedliwy, mówimy też: wiemy, żeś sprawiedliwy [...]. Przykłady podobne wskazują, że przyrostki: m, ś, śmy, ście nabrały znaczenia łącznika w zdaniu i tak dalece utożsamiły się z nim znaczeniowo, że mogą być dołączane nawet do imion w orzeczeniu zdania; np. winienem, winieneś, winniśmy.