Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

łącznik w orzeczeniu

Język: polski
EJO 1999, 93 Definicja współczesna

Copula (łącznik). Czasownik lub, rzadziej, luźny morfem pełniący funkcję wykładnika predykacji imiennej.

Cytaty

Łącznik (copula) połącza domiot z podmiotem.

Wyraz główny jest to taki wyraz, który może mieć znaczenie podmiotu, łącznika lub opowiednika w zdaniu, i bez którego zdanie obejść się nie może. [...]

Opowiednik jest to wyraz wydający sąd o podmiocie i będzie nim albo słowo malujące czynność, byt lub stan, jak np. człowiek pracuje [...], albo téż inna część mowy, ale wtedy musi być przy niéj dodane jeszcze słowo jest, wiążące podmiot z jego przymiotem, np. życie jest walką [...] Łącznikiem nazywa się właśnie to słowo wiążące podmiot z przymiotem jemu przyznawanym.

,,Jestem zdrów." Tu podmiotem jest domyślny zaimek ja, a orzeczeniem przymiotnik zdrów, bo oznacza to, co się mówi o podmiocie, i oprócz tego wyraz jestem, który łączy podmiot z orzeczeniem; taki wyraz nazywa się łącznikiem […].

Sobieski ‖ był wodzem łącznik, orzecznik {orzeczenie imienne.