terminów gramatycznych online
genitivus subjectivus
Cytaty
Drugi przypadek podmiotowy (genitivus subjectivus), tj. kładzie się w 2gim p. osoba, do któréj należy jakaś rzecz w jéj posiadaniu będąca, albo w obszerniejszém znaczeniu, kiedy jéj przypisujemy rzecz jaką do niéj należącą lub od niéj pochodzącą.
Dopełniacz zostaje względem głównego rzeczownika, któremu jest przydany, albo w stosunku podmiotu, albo też w stosunku przedmiotu (§. 589). W wyrażeniach, jak np. miłość Boga ku ludziom; płacz matki; wieś mego brata [...] dopełniacz [...] ma wszelkie własności podmiotu względem swego głównego rzeczownika. [...] Ponieważ tego rodzaju dopełniacze są w języku naszym najzwyklejsze: nazwiemy je sobie tedy Dopełniaczem zwyczajnym albo podmiotowym, (w gramatyce łacińskiéj: genitivus subjectivus).
Dopełniacz zostaje względem złączonego z nim głównego rzeczownika w stósunku dzierżawczym czyli podmiotowym [...] W wyrażeniach, jak np. miłość Boga ku ludziom [...] dopełniacz zostaje w stósunku podmiotu czyli dzierżawczym [...]. Możemy nazwać taki dopełniacz w polskim języku "dzierżawczym czyli podmiotowym" (w gramatyce łacińskiej: genitivus subjectivus).